Enkele jaren geleden moesten we afscheid nemen van de oude kastanjebomen in onze parkdreef. De bomen waren aangetast en vormden een gevaar bij de minste windvlaag. Ze werden vervangen door de beukenbomen die nu de nieuwe dreef van het park vormen.
Het was Wijnegemnaar Wouter Valckx die van een spijtige gebeurtenis iets moois wilde maken: in samenwerking met BUURMAN Antwerpen werd het hout van de bomen verwerkt en konden er op 20 april 2024 workshops doorgaan in het park om van het hout nieuwe dingen te maken.
Vandaag zitten Wouter (32) en zijn zoon Casper (6) op één van de nieuwe parkbanken, gemaakt van de oude kastanjebomen die hier vroeger de dreef vormden.
Drie jaar geleden werden de dreefbomen in ons park gerooid, dat was een heel zichtbare ingreep die voor veel inwoners moeilijk te verwerken was. Hoe hebben jullie dat meegemaakt?
Wouter: Ik heb altijd in Wijnegem gewoond. Ik kom uit een gezin van vijf en allemaal hebben we hier onze thuis ook zelf gevonden. Tussen die bomen heb ik zelf als kind nog leren fietsen, bijvoorbeeld. Dus dat was zeker een speciaal moment dat die kastanjebomen er opeens niet meer stonden.
Maar die verandering van uitzicht wist je ook te inspireren?
Wouter: Klopt. Het moment dat de bomen werden weggehaald kreeg dat veel negatieve bijklank. Ik begrijp dat, maar ik vond dat zonde. Iedereen kon zien dat die bomen ‘op’ waren en dat het tijd was voor verandering. Daar kan je ook iets positiefs van maken.
Hoe heb je dat aangepakt?
Wouter: Ik ben beginnen zoeken op de gemeentelijke website om te weten te komen wie ik best kon aanspreken met de vraag of er iets kon gebeuren, of er ruimte was om iets met het hout van de bomen te doen en of het hout nog goed genoeg was om te hergebruiken. Het was fijn dat er snel werd meegegaan in mijn verhaal en dat ik ook nadien zelf betrokken werd bij de uitvoering van het project.
De belangrijkste insteek voor mij was om ook aan onze kinderen te leren dat je met een negatieve ervaring, zoals het rooien van de bomen, op een positieve manier kunt omgaan. Om het verhaal beter te maken door mee de handen uit de mouwen te steken. Want die keuze maak je uiteindelijk zelf, toch?
Toch moest de uitvoering van jouw idee even op zich laten wachten, want het hout moest eerst verwerkt en gedroogd worden.
Wouter: Het hout heeft bijna twee jaar onaangeroerd bij BUURMAN gelegen om te kunnen drogen. Maar ik kreeg geregeld updates met de stand van zaken en hoe we ervoor stonden, want de kans bestond nog altijd dat het hout te aangetast was om er nog iets mee te gaan maken. Het is dus een hele tijd afwachten geweest.
Op zaterdag 20 april was het zover, dan mochten jullie komen timmeren. Wat deden jullie precies?
Casper: Ik bouwde samen met papa een vogelhuisje. Papa moest het nageltje vasthouden en ik mocht hameren. Ik werkte ook met de boormachine, dat vond ik wel spannend. Achteraf heb ik met papa zelf nog een plankje gemaakt waarop de vogeltjes kunnen landen. Nu wil ik het huisje graag op een goede plek in onze tuin ophangen.
Wouter, jij bracht zelfs versterking mee voor het maken van de zitbanken?
Wouter: In de voormiddag bracht ik mijn vader mee voor de volwassenenworkshop, dat was een heel fijne ervaring. De aanwezigen waren allemaal enthousiast om met de ondersteuning van BUURMAN hier de zitbanken te komen maken. Het was vooral bijzonder omdat we letterlijk in de dreef van het park aan de slag zijn gegaan met het hout. Zo konden we meteen zien waar onze zitbanken terecht zouden komen.
Ben je tevreden met het resultaat?
Wouter: Ik ben heel tevreden. We maakten zes banken. Tijdens de kinderworkshops werden er met de rest van het hout vogelhuisjes, krukjes en huisnummers gemaakt.
Wie weet zit Casper hier over 30 jaar ook op deze bank, met zijn eigen zoontje.
De banken worden op dit moment door de dienst werken en groen van het lokaal bestuur behandeld om alle weersomstandigheden te kunnen doorstaan. Daarna krijgen de oude kastanjebomen hun rustplaats terug in de dreef van het park.
